Στην Ιταλία το φροντιστήριό μας

Από την εκδομή μας στην Ιταλία

Στην Ιταλία το φροντιστήριό μας

Στιγμές που θα μας μείνουν αξέχαστες από την εκδομή μας στην πανέμορφη Ιταλία, όπου επισκεφτήκαμε την αρχαία Πομπηία, το Βατικανό και τον πύργο της Πίζας.

Πληροφορίες:

Βατικανό

Το Βατικανό είναι ανεξάρτητο κράτος, στη δυτική πλευρά της πόλης της Ρώμης στην Ιταλία και αποτελεί συνέχεια του εκκλησιαστικού (ή και παπικού) κράτους του Μεσαίωνα. Ιδρύθηκε στις 11 Φεβρουαρίου του 1929 με τη Συνθήκη του Λατερανού κατά την διάρκεια του Φασιστικού καθεστώτος του Μουσολίνι. Χαρακτηρίζεται ως το μικρότερο ανεξάρτητο κράτος, ως προς την έκταση του (0,44 τετρ. χλμ.) και τον πληθυσμό του αριθμεί 826 ανθρώπους.

Στο Βατικανό εδρεύει η Αγία Έδρα, που αποτελεί το πνευματικό και διοικητικό κέντρο της Καθολικής Εκκλησίας. Η εκλογή του Πάπα γίνεται από κονκλάβιο καρδιναλίων, οι οποίοι είναι ηλικίας κάτω των 80 ετών.

Πίζα

Η Πίζα (ιταλ. Pisa) είναι ιστορική πόλη της ΒΔ Ιταλίας, πανεπιστήμιό της που λειτουργεί από το 1343 και τον ξακουστό κεκλιμένο πύργο της Πίζας, που κτίστηκε όλος από μάρμαρο στη διάρκεια της περιόδου από το 1172 μέχρι το 1350. Αποτελείται από 6 ορόφους και επειδή κτίστηκε σε έδαφος χαλαρό, παρουσιάζει κλίση προς τα νότια που σταδιακά αυξάνεται. Έχει ύψος 56 μ. Πολλοί επισκέπτες της Ιταλίας πηγαίνουν στην Πίζα ειδικά για να θαυμάσουν το μνημείο αυτό της αρχιτεκτονικής και τεχνικής.

Παλιότερα, το 18ο αιώνα, στην Πίζα υπήρχε ελληνική παροικία. Εκεί οι Έλληνες είχαν γίνει η ψυχή του αγώνα για την απελευθέρωση της Ελλάδας από τους Τούρκους και ως μέλη της Φιλικής Εταιρείας ενίσχυσαν τον αγώνα του 1821 όπως μπορούσαν.

Η σημερινή Πίζα είναι αρκετά αναπτυγμένη πόλη από οικονομική και πνευματική άποψη. Η πλατεία του Καθεδρικού Ναού (Piazza del Duomo) της πόλης αποτελεί από το 1987 Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO.

Το Kάμπο Σάντο, γνωστό επίσης ως Καμποσάντο Μονουμεντάλε (΄΄μνημειακό κοιμητήριο΄΄) ή Καμποσάντο Βέκιο (΄΄παλιό κοιμητήριο΄΄) είναι ιστορικό οικοδόμημα στη βόρεια άκρη της Πλατείας του Καθεδρικού. Το ΄΄Κάμπο Σάντο΄΄ μπορεί ελεύθερα να μεταφραστεί ως ΄΄άγιο πεδίο΄΄, επειδή λέγεται ότι χτίστηκε γύρω από έναν όγκο ιερού χώματος από το Γολγοθά, που έφτασε στην Πίζα κατά την Τέταρτη Σταυροφορία από τον Ουμπάλντο ντε Λανφράνκι, αρχιεπίσκοπο της Πίζας το 12ο αιώνα. Ένας θρύλος λέει ότι τα σώματα που θάβονταν στο χώρο αυτό θα αποσυντίθονταν μέσα σε 24 ώρες. Ο χώρος ταφής βρίσκεται πάνω στα ερείπια του παλιού βαπτιστηρίου της εκκλησίας της Σάντα Ρεπαράτα, της εκκλησίας που κάποτε υπήρχε στη θέση που βρίσκεται σήμερα ο Καθεδρικός. Ο όρος ΄΄μνημειακό΄΄ το διαφοροποιεί από το μεταγενέστερο αστικό κοιμητήριο της Πίζας. Το κτίριο ήταν το τέταρτο και τελευταίο της Πλατείας του Καθεδρικού. Χρονολογείται ένα αιώνα μετά τη μεταφορά του χώματος από το Γολγοθά και ανεγέρθηκε πάνω στον προηγούμενο χώρο ταφής. Η κατασκευή αυτού του τεράστιου, μακρόστενου Γοτθικού περιστυλίου άρχισε το 1278 και αποπερατώθηκε το 1464. Φαίνεται ότι το κτίριο δεν προοριζόταν για κοιμητήριο, αλλά για μια εκκλησία ονόματι Αγία Τριάδα, αλλά τα σχέδια άλλαξαν κατά τη διάρκεια της κατασκευής. Οι τοίχοι ήταν κάποτε καλυμμένοι με τοιχογραφίες, οι πρώτες το 1360, οι τελευταίες περίπου τρεις αιώνες αργότερα.

Πομπηία

Η Πομπηία ήταν πόλη της νότιας Ιταλίας, στην πλευρά της Τυρρηνικής θάλασσας, κοντά στη σημερινή Νάπολη. Χτίστηκε τον 5ο αιώνα π.Χ. από τους Έλληνες στις ακτές της Καμπανίας στους πρόποδες του Βεζούβιου, κοντά στη Ρώμη. Η Πομπηία έπεσε στα χέρια των Ρωμαίων και είχε επηρεαστεί πολύ από τον ελληνορωμαϊκό πολιτισμό. Η τοποθεσία της και το κλίμα της ήταν περίφημα, πράγμα που την έκανε το καλύτερο θέρετρο της αρχαίας Ρώμης. Πολλοί πλούσιοι Ρωμαίοι είχαν χτίσει πάνω στους σκεπασμένους με αμπέλια λόφους της, όμορφες εξοχικές επαύλεις, τις οποίες στόλιζαν με διάφορα έργα τέχνης.

Η Πομπηία ήταν πόλη ανθηρή, με πληθυσμό 20.000-30.000 κατοίκους. Το 62 μ.Χ. έγινε ένας σφοδρότατος σεισμός, που συντάραξε την ωραία και πλούσια αυτή πόλη. Αλλά ο σεισμός αυτός δεν ήταν παρά το προμήνυμα για την ολοσχερή καταστροφή της. Πράγματι λίγα χρόνια αργότερα, στις 24 Αυγούστου του 79 μ.Χ., μετά από μια φοβερή έκρηξη του Βεζούβιου, ένα τεράστιο κύμα από στάχτη έθαψε για πάντα, μέσα σε λίγες ώρες, την εύθυμη, σπάταλη και πανέμορφη ρωμαϊκή πόλη. Στην αρχή σηκώθηκε ένα φοβερό σύννεφο από στάχτη, η οποία σκέπασε την πόλη σε ύψος ενός μέτρου. Μόλις αντιλήφθηκαν οι κάτοικοι της Πομπηίας τη θεομηνία, άρχισαν να τρέπονται σε φυγή, παίρνοντας ο καθένας ό,τι μπορούσε να προφτάσει τις συνταρακτικές εκείνες στιγμές. Πολλοί όμως άλλαξαν γνώμη και ξαναγύριζαν αλλά τους έπιανε παραλυσία από τον πανικό.

Ύστερα από το σύννεφο της στάχτης, κατέκλυσε την πόλη μία αφάνταστη καταιγίδα από ηφαιστειακά αναβλήματα και κίσσηρι (ελαφρόπετρα), που την σκέπασαν σε ύψος 3 και περισσότερα μέτρα, πάνω δε σ’ αυτές επικάθησε νέο στρώμα από στάχτη και πέτρες, ώστε η σημερινή επίχωση φτάνει τα 6-7 μέτρα. Υπολογίζεται ότι περισσότερα από 2.000 άτομα τάφηκαν ζωντανά και πέθαναν έτσι από ασφυξία.